وسوسه! عجب واژه غریبی است این وسوسه، که ذهن را بیشتر به بار معنایی منفی آن میبرد و این وبلاگ نتیجه ی یک وسوسه بود، وسوسه نوشتن! که مثل وسوسه عاشق شدن میماند... پر از بار معنایی مثبت. لذت بخش است و دوست داشتنی و وقتی لذت آن دوچندان میشود که برای دلت بنویسی و کسانی که دوست تر میداریشان
معلومه بد دل باختی سعید خان. چط طوری آقا؟ یه راهی باز بذار شاید یه عزیزی نظر سازنده ی حضوری داشته باشه خدمتت.
پاسخحذف