آزادی

به محمد رضا جلائی پور به بهانه ی آزادی اش

ما برای اینکه به یاد آدما بیفتیم دنبال بهانه می گردیم

وقتی یکی می میره یادش می افتیم

وقتی یکی مریض میشه یادش می افتیم

وقتی یکی دربنده یادش می افتیم

وقتی یکی چشماش گریونه یادش می افتیم

وقتی یکی درد میکشه یادش می افتیم

وقتی یکی تولدشه یادش می افتیم

وقتی یکی آزاد میشه یادش می افتیم

راستی! تو که آزاد نشدی. تو آزاد بودی. اونایی اسیر بودن که فکر می کردن تو رو در بند کردن. تو اومدی بیرون. ولی بیچاره اون بازجو و اون زندانبان که همچنان توی زندان باید بمونن.

پ. ن: ای کاش می شد یاد بعضی از آدما بیفتیم بی هیچ بهانه ای

پ.ن2: خوشحال کننده ترین خبری که بعد از کودتای انتخاباتی شنیدم آزادی رضا جلائی پور بوده. به امید آزادی سایر زندانیان سیاسی