قرار ملاقاتمان
در نیمکت کدام پارک
یا نمیدانم کدام ایستگاه مترو بود
که ازدحام جمعیت
این چنین
ما را از چشم هم پنهان کرد
تنه آدمی به تنه ام می خورد
هیچ کدام از هم عذر نمی خواهیم
او هم در ازدحام جمعیت
به دنبال گمشده اش می گردد
درباره من
- سعید
- وسوسه! عجب واژه غریبی است این وسوسه، که ذهن را بیشتر به بار معنایی منفی آن میبرد و این وبلاگ نتیجه ی یک وسوسه بود، وسوسه نوشتن! که مثل وسوسه عاشق شدن میماند... پر از بار معنایی مثبت. لذت بخش است و دوست داشتنی و وقتی لذت آن دوچندان میشود که برای دلت بنویسی و کسانی که دوست تر میداریشان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر