بیا بی بهانه بخندیم
بگذار فکر کنند
پاک خل شده ایم
بعد ما قهقهه سردهیم
و مسرور به چهره عبوسشان بنگریم
و آنها را
با مقاومتی که در مقابل خنده می کنند
تنها بگذاریم
درباره من
- سعید
- وسوسه! عجب واژه غریبی است این وسوسه، که ذهن را بیشتر به بار معنایی منفی آن میبرد و این وبلاگ نتیجه ی یک وسوسه بود، وسوسه نوشتن! که مثل وسوسه عاشق شدن میماند... پر از بار معنایی مثبت. لذت بخش است و دوست داشتنی و وقتی لذت آن دوچندان میشود که برای دلت بنویسی و کسانی که دوست تر میداریشان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر