مردم

آسمان شهر ما این روزها
گشته مملو از غبار ِ دودها
غم زمین و آسمان را برده است
مردم شهری که سیلی خورده است
مردمی که رنجهاشان دایمی است
شهرشان از مرهم غم ها تهیست
مردمی که درد را هر روز و شب
می کنند تکرار چون احساس تب
مردمِ ِ خسته ز استبداد دین
خشم و عصیان از براشان در کمین
مردمی چشمان به در،در انتظار
مردم ِ رنج و غم و دل بی قرار
مردم ِ چون کوه های استوار
خسته از تکرارهای بیشمار
مردم ِ پایانِ بزم ِ حاکمان
حاکمانِ جهل و تزویر عیان
حاکمان ننگ و نیرنگ و دغل
حاکمانِ پل خرابِ پشتِ سر
حاکمان ِ اسمِ مردم لقلقه
نیست رنج مردمان را دغدغه
مردمی که آسمان لوحِ سپید
پاک خواهند کرد زِ حکام پلید