مهدی بیا

من به امام زمان باور نداشتم و آنرا مزخرفی میدانستم که کلیه نظام های ایدولوژیک برای بقای خود به خورد ملت میدهند. اما امروز بعد از کمی تعمق فهمیدم که امام زمان واقعیت دارد. این لجام گسیختگی اقتصادی، اجتماعی و سیاسی و این اضمحلال اخلاقی را دستی نامرئی باید، تا از متلاشی شدنش جلوگیری نماید. وقتی هیچ چیز سرِ جای خودش نیست و نظام همچنان پابرجاست، حتماً مهدی موعودی هست که نظام را بیمه کرده است. ای به قربان اون شمشیر خون ریزت بروم، گردن ما باریک تر از موست. بیا و گردن ما را بزن. خونها بریز و دنیا را از پلیدی ها شستشو بده. شمشیر تو ارجح است به طناب داری که آقایان به نام تو بر پا داشته اند. پس این جمعه کی می آید مهدی جان؟ تو چرا در شب جمعه مانده ای؟ بیا و دریای خون به پا کن. وقتی که جانشینت خون ریز است تو سلطان خون ریزها خواهی بود. ای جان تمامِ آدمیان به فدایت. اصلاً جان انسان مگر در مقابل تو ارزش دارد؟ مهدی! جمعه ها از پسِ هم میروند و می آیند و تو همچنان از نظرها پنهانی. از خدا که پنهان نیست، از تو چه پنهان که منتظرانت را جر داده ای با این همه وقفه. منتظران جر واجر به چه درد تو می خورند حاج مهدی! ( نمیدانم مکه رفته ای یا نه، ولی اگه نرفته ای هم مشکلی ندارد. ما سالهاست که به بقال سرِ کوچه هم می گوییم حاجی. تو که جای خود داری). راستی! این نامه را میخواستم برایت ای میل کنم. ولی گفتم شاید فرصت نکنی که به آن پاسخ دهی. پس به مسول دفترت در چاه جمکران سپردم. آنجا نامه زیاد است. دورِ کاغذ را به سبکِ نامه های عاشقانه کمی نیم سوز کرده ام تا قابل تشخیص و متمایز از دیگر نامه ها باشد.رونوشتی از نامه را هم در دنیای مجازی منتشر می کنم. مردانگی کن و خودت بخوان و ترتیب اثر بده. مرا جزو همان سیصد و سیزده نفری قرار بده که همراه و همگام تو مخالفان را از دم تیغ میگذرانیم. فکر نکن که از کتک خوردن این روزها عقده ای شده ام.نه! ما سالهاست که کتک می خوریم. اصلاً سرخی صورت ما جای سیلی دائمی حاکمان است که نواخته میشود و صدای زنگی در گوشمان می پیچد. آخ که چه لذتی داره نگاه ملتمسانه مردمی که وحشت زده به برق شمشیرت خیره می شوند. تیغ و خون سالهاست با همند. اصلاً دشنه، تشنه خون است. برای همین بر تن می نشیند تا از خون سیراب شود. می دانی چرا دشنه همیشه تشنه است؟ خون مثل آب دریا شور است. رفع عطش نمیکند. وسوسه می شوی و هی می نوشی و می نوشی و باز تشنه ای. پایانی بر خونریزی دشنه نیست. بیا! این جمعه بیا که نماینده ات در روی زمین این روزها تنها شده. بیا که علی تنهاست. دشنه و سید علی و تو! معجونی که بوی خون می دهد...