وقتي نگاه حرف مي زند
حرفها را پاياني نيست
فقط پلكها هستند
كه مي توانند
سخنت را
پس ِ پشت خود
پنهان كنند
درباره من
- سعید
- وسوسه! عجب واژه غریبی است این وسوسه، که ذهن را بیشتر به بار معنایی منفی آن میبرد و این وبلاگ نتیجه ی یک وسوسه بود، وسوسه نوشتن! که مثل وسوسه عاشق شدن میماند... پر از بار معنایی مثبت. لذت بخش است و دوست داشتنی و وقتی لذت آن دوچندان میشود که برای دلت بنویسی و کسانی که دوست تر میداریشان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر